Sjock #46 Festival - Dag 2 Poeyelhei Gierle (09-07-2022) report & photo credits: Freddie info organisatie: Sjock © Rootsville 2022

Meteen al aan de tweede dag van de 45ste editie van 'Sjock' en zo zal het meteen al wat meer rock 'n roll worden met een afsluiter als 'George Thorogood'. Nog steeds (fris) en monter dus richting Poeyelhei in Gierle. Vandaag komt ook de 'Bang Bang Stage' in het vizier.

Openen doen ze vandaag naar jaarlijkse gewoonte op de 'Open Air Stage' met 'Unite Against Society'. Een formatie waarbij we niet al te ver uit de buurt moeten gaan zoeken. De band bestaat uit Bert Verwimp, Charlie Cuyvers, David Thys, Dieter Peeters, Glenn Wouters, Koen Leysen en Stan Vanooteghem. Dat ze hier op het podium staan om geen smartlappen te zingen verduidelijkt de naam van de band reeds. 'Chaos on the Dancefloor' is niet alleen en nummer van deze band maar ook een standvastig gegeven.

Met hun binnenkomer 'War On Us' word de chaos meteen merkbaar op de 'Open Air Stage'. 'Road Game' en het alles verduidelijkende 'Fok You' laten de punkers hier op 'high noon' niet aan hun hartje komen en zijn de lichamen op 'U.A.S' dan volledig op temperatuur gekomen, let the games begin..

Voor een eerste maal vandaag richting 'Titty Twister' voor de Mexicaanse rock 'n roll en rockabilly van 'Los Killer Tones'. Meteen een band die de tent in vuur en vlam zal gaan zetten met nummers als 'Shake It' en 'Please Baby Please'. Een band die ook is ondergebracht bij 'Wild Records Europe'. De vraag is of nu de Tequila rijkelijk zal vloeien.

Met het instrumentale 'Rwahide' is het de taak van drie van de vier Killer Tones' om het voetvolk richting 'Titty Twister' te lokken, en zie het werkt. Met nummers als 'Adios Amor' en 4Please Baby Please' worden we ondergedompeld in de rock 'n roll van de 50-ties era in Mexican style. 'Im intiemere 'I'm Blue' staat zo in schil contrast tegen het afsluitende 'Shake it' en dat is dan ook wat de Titty Twisters doen en weten we ook meteen hoe rock 'n roll in Mexico wordt gebracht.

Aan de andere kant van het terrein bevindt zich de 'Bang Bang Stage'. Een podium dat in het leven werd geroepen voor 'primeurkes' zoals ze dat zeggen. Voor de eerste primeur voor 'Sjock #45' moeten we gaan grasduinen in de 21ste eeuw van de 'North Mississippi Hill Country Blues'.

Op het podium staat 'Sean K. Preston'. Niet meteen het brave soort van de country blues maar diegene met een donker kantje eraan. De muziek van Sean K. Preston leunt zwaar op de invloeden van de klassieke, diepbedroefde klanken van Country & Western-muziek uit de jaren 40 tot 70, de eerlijkheid van de Blues van Robert Johnson en John Lee Hooker, de bombast van 50's Rock 'n'Roll, de lyrische verfijning van muzikale dichters als Leonard Cohen, Bob Dylan en Nick Cave, de rauwe energie van Punk en de spiritualiteit van Mountain Gospel. Zijn eigen liedjes variëren van delicate klaagzangen en slaapliedjes tot vurige preken en bekentenissen.

Ten tijde van 2019 v.c. (voor Corona :-)) zagen we hem meerdere keren in onze clubs als 'Sean K. Preston & The Loaded Pistols'. Veelzijdigheid wel troef van cowpunk tot zelfs een streepje surf met nummers als het pittige 'Snakeskin Boots Boogie'. Liedjes ook over engelen en Satan, maar ook over moord met ‘Murder’, over heimwee met ‘Homeward Bound’ en 'John Henry' als legende. 

'Speedözer', dat is dan weer niet voor pussy's. Kevin, Nico en Bart nemen je mee op een rollercoaster van punk en speedrock met nummers als 'I Ride Alone' en 'She Knows How To F*ck'. Antwerpse underground @ his best die in 2017 nog op de 'Bang Bang Stage' stoden maar nu hun plaatsje hebben verdient op het grote podium. Stevige en door merg en been snijdend gitaarrifs maken dat de liefhebbers van deze strekking in volle getallen naar deze kant van de Poyelhei komen afgezakt. Hun 'Dead Rock' maakt meteen ook indruk op de andere talrijke aanwezigen al hier.

Doorgaans is het een gitarist of een zanger die al springend zich een weg baant doorheen de nummers maar met deze 'Speedözer' is het de drummer die volop aan het werk moet en dat brengt toch wel een zekere moeilijkheidsgraad met zich mee. Nummers als 'Dirty Dog', 'Rollercoaster' en 'Supercharged' vormen echter geen probleem en dus is ook de jumin' crowd een onderdeel van hun aantreden op Sjock. Gelukkig was er Die Hard onder ons en zo kwamen we te weten dat onder de covers er eentje bevond van Deep Durple als was 'Highway Star' tamelijk opgedreven.

Ik had er al een babbel mee gehad, met onze Nederlandse vrienden van 'Ragtime Rumours' en ook al keken ze naar het imponerende concerten van pung 'n speed toch wist ik ze gerust te stellen, het komt allemaal goed. Goed was ook dat Niki van der Schuren naar terug in het warme nest was terug gekeerd.

Go to the Titty Twister...voor de Nederlandse band 'The Ragtime Rumours'. Met deze band is het moeilijk om één iemand in de spotlights te zetten want ze verdienen het allemaal, zelfs Sjaak Korsten die de ganse tijd verscholen zit achter zin indrukwekkende en uit de kluiten gewassen bassdrum. Verder bestaat deze 'The Ragtime Rumours' nog uit Thimo Gijezen, Tom Janssens en terug van corvee Niki van der Schuren. Tom ken ik al sinds "Howlin' Stone" en net als deze band hebben ook "The Ragtime Rumours" al een indrukwekkend parcours afgelegd. Zoals hun naam doet vermoeden brengen The Ragtime Rumours een bruisende mix van ragtime, drunk-swing, swampy blues, hillbilly en western ten gehore.

Openen doen ze volledig in ragtime stemming met 'Way Too Smart' en met 'Stop That Train' is de Titty Twister al aangenaam vol gelopen. Nee voor de Sjockers die deze formatie nog niet kenden, daarvoor zijn ze met nummers als 'Oevhipoen' en het alom gekende 'Cocaine Blues' hier met vlag en wimpel geslaagd.

Met 'Nine Pound Hammer' staan dan weer oudgedienden van de cowpunk op de mainstage. Met een mix van punk en garage-rock hebben ze hier met gitarist Blaine Cartwright ieamand op het podium staan die 'Sjock' kent als zijn broekzak. Het is trouwens zijn 69ste verschijning hier op Poeyelhei en dit samen met de psychotische zang van Scott Luallen zal het eens te meer vonken en vuur zijn. Loud 'n Clear.

Hun laatste album si 'When The Sh*t Goes Down' van 2021 maar ook uit hun 'Mulebite Deluxe' galmen nummers als 'Surfabilly' en 'Radar Love' door de speakers. 'One Last Midnight' verhit, zoals verwacht dan weer de gemoederen. Deze brullende boeren uit Kentucky brengen ons die Zuiderse cultuur à la Cramps. Voor hun laatste album deden ze een beroep op Daniel Rey, die we nog kennen als de producer van de Ramones. Cowpunk spirituals garanteed...

Op de 'Bang Bang Stage' staan nu de Engelse formatie 'Pizzatramp'. Pizzatramp is een driedeligen thrash punk crossover band uit de achterbuurten van Zuid-Wales. Gevormd aan het einde van 2014, en gespecialiseerd in uitbarstingen van vreselijke punkgeluiden van één minuut. De band bestaat uit Jimmy No Whammy, Sammy Two Cabs en zowaar een songwriter en drummer Danny Banger.

Met nummers als 'I Got Work In The Morning' en het anarchistische 'My Back's F#@king F*&ked' laten ze deze kleine stage daveren en worden de punkers ervoor zowat crazy as hell. Met 'There's Been A Murder' zullen we maar hopen dat het bij het nummer blijft ;-)

Uit Denemarken komen 'Hola Ghost' en die staan nu op het podium van de 'Titty Twister'. Met beschilderde Mexicaanse dodenmaskers presenteren deze drie "Kopenhagen gringo's" een energieke prestatie op albums en live op het podium. Nog even werden de death masks verstoord door een death amp maar dit euvel werd in no-time door de pro's van Sjock techniekers opgelost. Hola Ghost is gecategoriseerd als een digitale psychobilly Mexicaanse death-surf dark disco rockband, en niet zonder reden; live optredend met bandana's, bullet belts en sombrero, mixt het trio angstvallig genres om hun eigen Scandinavische Mariachi rock sound te creëren. Nummers als 'The Man They Could'nt Hang' uit het gelijknamige album en 'Spanish Moon' zijn best verteerbaar te noemen na de vorige band.

Met het instrumentale 'Mexico' wisten deze Denen mijzelf te triggeren, net als 'Chupacabra' en Djano' en zo leerden we hier de Mexicaanse roots kennen all the way from Denmark. Dat het een goede inbreng was van het Sjock bureau werd meteen duidelijk door een volle tent. Na 'Funeral' was 'Stauy Awake' een ietsje overbodig want wakker waren we wel.

Op de 'Open Air' kon meteen MC Rafke al een inkijk geven in de totale chaos van het nieuwe programma en zo kwam Phil Campell zich vervangen te zien door enkele andere Bastard sons die luisterden naar 'Grade 2'.

Recht van het idyllische 'Isle of White' komt dit trio. Ne niet meteen in een gekaapte privéjet want het zijn deze 'Grade 2' die het voorprogramma verzorgen vabn 'Social Distortion' on tour. Door het bijna mythische muzikale erfgoed van hun geboorteland Isle of Wight te combineren met de alledaagse realiteit van opgroeien in een vermoeide badplaats, spuwde 'Grade 2' zinderende punkmuziek uit met passie, angst, humor en wanhoop. Gevoed door een verlangen om gehoord te worden en toch beperkt door een ethos dat niet geschikt is voor radio overdag, beoefent 'Grade 2' hun vak op de weg en voegt ze zich bij onder meer Dropkick Murphy's, The Interrupters en Social Distortion om hun liedjes te spelen voor een fervent publiek over de hele wereld. Hun grimmige authenticiteit, daverende live-optredens en uitzonderlijke muzikaliteit hebben lof oogstte bij de hardcore punk fans. 'Grade 2' is een band om gezien te worden.

Aan de andere kant van de 'Sjock site' staat nu de Australische 'Stiff Richards' op het nieuwkomers podium. Stiff Richards is een punkrockband uit Australië met rauwe rock ’n roll, explosief en opwinded. Hot Aussie punkrock met nummers als 'State of Mind' en uiteraard uit hun laatste album 'Dig'. Aan de Bang Bang Stage was niet meer te komen...Gelukkig had ik toen een 'Makkers Maten Maes' moment met de makkers van Gevarenwinkel en Goezoet al liep het hier bijna fout voor mezelf want in de 'Titty Twister' was de volgende band al aan de gang.

In de 'Titty Twister' maken we ons op voor de Nederlandse formatie 'Dry Riverbed Trio'. Sinds hun ontstaan bestaat dit trio uit bestaat uit bandleider, gitarist en zanger Dusty Ciggaar, zanger en drummer Darryl Ciggaar en contrabassist Ronald Tilgenkamp. In de 'Kempen' zijn ze graag geziene gasten en op 19 februari 2020 stonden ze nog samen met 'Smokestack Lightnin' en 'Paris Texas' op het podium van JH 't Hoekse in Gierle.

Begin 2019 lieten ze hun debuutalbum "Chained And Bound" op ons los en alhoewel dit trio van rootsrockers hun diensten al meer dan bewezen hebben werd dit album toch ook dan met open armen ontvangen. Zowel Dusty, Darrell als Ronald komen vocaal aan bod en wordt dit een feestje van rock 'n roll en ook wel bluesy rootsrock. Van het met Western Swing doordrongen "Let The Monkey Go", een twang gevoel met de tearjerker "Chains" of het rockende "Keep On Playin" waarop Dusty zijn jazzy kant van zijn sixstrings kan laten spreken, allemaal goed. Wat dan nog gezegd van covers als "One Bad Stud" van "The Blasters" of de onvergetelijke "Georgia Slop" van Jimmy McCracklin. Het vuur wordt hier nu helemaal aan de lont gestoken!

Terug richting de 'Open Air Stage' is het nu de beurt aan de Australlische 'Cosmic Psychos'. Cosmic Psychos is ontstaan uit Spring Plains, dat in 1982 in Melbourne werd opgericht met een line-up van Peter Jones op gitaar en zang; Steve Morrow op leadzang; Neal Turton-Lane op basgitaar; en Bill Walsh op drums en zang. In 1984 nam de groep een nummer op, "American Hymn", voor een compilatie van verschillende artiesten, Asleep at the Wheel.

Vandaag de dag bestaan deze 'Cosmic Psychos' uit Ross Knight, Dean Muller en John "Mad Macka" McKeering en brengen een mix van punk- en pub rock. De Psychos verwierven de reputatie dat ze niet zoveel om geld gaven als om het gratis bier, de lach en af en toe overzee reizen naar Sjock. Ze teren vooral nog op oudere nummers als 'Going Down' en 'No Complications'. Decatentie ten top.

Even terug naar de 'Bang Bang Stage' voor de Britse band 'The Chisel'. Het merkwaardige is dat deze band met roots in Londen nog voor hun eerste live concert reeds een full album uitbrachten. We maken ons op voor street punk en old school hardcore. A unlawfull execution...

Met de Duitse punkband 'The Spermbirds' bevinden we ons in Kaiserslauteren. Het meest succesvolle album van Spermbirds was hun debuut uit 1986, Something to Prove, dat beïnvloed werd door vele Amerikaanse hardcore punkbands. Hun laatste album dateert dan 2019 met als titel 'Go To Hell and Turn Left'. De band bestaat uit Lee Hobson Hollis (vocals), Steve Wiles (guitar), Roger Ingenthron (guitar), Markus Weilemann (bass) en Matthias "Beppo" Götte (drums).

Mede door de hulp van 'MC Frankie' kregen we een inkijk in de play-list al werd ik daar als leek niet echt wijzer van, al zeggen titels als 'Go To Hell' of 'My God Rides A.S.' Kenners genoeg in de alweer afgeladen 'Titty Twisters' en die zullen dan voor mij wel de anarchistische kreten voltooien.

Op het hoofdpodium staat nu de Nederlandse formatie 'Peter Pan Speedrock' klaar. Eind 2015 kondigde PPSR hun ‘Farewell tour’ aan…tot nu! We konden niet missen dat ze nog een laatste keer terug waren om het Sjock-publiek te overweldigen, na 6 optredens in de afgelopen 20 jaar. Wees alsjeblieft klaar voor, voor de laatste keer, eerlijke, no-nonsense rock n' roll-nummers.

Nummers als 'Crank Up The Everything' of 'Schoppen Aas'. De band smelt rockabilly, rock 'n roll en punk samen tot melodieuze en aanstekelijke herrie, die ze zelf speedrock noemen. Live gaat Peter Pan Speedrock pas echt los! Strak, hard en meedogenloos verschroeien de drie bandleden elk publiek.

Het wordt even surfen tussen de 'Open Air Stage' en de 'Bang Bang Stage' voor 'The Hawkmen'. Met dit uit Bristol overgevlogen 4-peace band krijgen we een mix rockabilly, Northen Soul en rhythm 'n blues. Hun koers uitstippelen wordt gedaan door bassist Scott Milsom. De band ontstond in 2017 als een volledige live-act terend op de vroege successen van soul.

Eerder dit jaar brachten ze het album 'When It's Gone' uit met daarop 11 originals als de titeltrack van het album, 'Hawkmen Stomp' en 'Night Out in Tokyo'. The Hawkmen putten uit een scala aan muzikale invloeden uit de50-ties en 60-ties era met originele r'n'b, doo-wop en rockabilly, die ze samenbrengen in een klassieke, rootsy, hybride mix.

Voor de Amerikaan 'Arsen Roulette' haasten we ons nu richting 'Titty Twister'. Afkomstig uit Fresno CAL. is 'Hit, Split Git' uit 2014 voorlopig zijn laatste studio album. Momenteel speelt Arsen leadgitaar in een lokale Rockabilly-band die goed ingeburgerd is in Central California, Jailbreak, met leadzanger Greg "The Jailhouse Daddy" Kosobud en blijft over de hele wereld touren als Arsen Roulette. De tent op zijn kop nu met 'Strollin' Back To You' en 'Lovin' On My Mind'.

Op de 'Open Air Stage' volgt dan nu weer de punk-pop van 'Teenage Bottlerocket'. Deze Amerikaanse punkband werd opgericht in 2001 in Larremie Wyoming. De band werd opgericht door twee tweelingbroers genaamd Ray en Brandon Carlisle, na het opheffen van hun vorige band, Homeless Wonders, in 2000. Vandaag bestaat de band nog enkel uit Ray Carlisle met aan zijn zijde Kody Templeman, Miguel Chen en Darren Chewka.

In 2019 brachten ze nog het studio album 'Stay Rad' uit met nummers als 'Night of the Bottlenecks', 'I'll Kill You Tomorrow' en 'I Wanna Be A Dog'. Nummers die meer dan ooit het podium doen daveren. Dus, Skate or Die! en het gevoel is dat ze thuis horen op 'Sjock', als je van punk houdt tenminste. De bassist moet een die hard fan zijn van onze gewezen tennis ster Kim Clijsters want hij werkt zowat het ganse concert af met haar gekende spreidstand.

Alvorens naar de apotheose van deze 'Sjock zaterdag' toe te werken staat 'Pat Capocci' nog klaar in de 'Titty Twister'. Deze Assie klinkt alsof hij zo uit de jaren vijftig komt, of hij nu rockabilly, blues of hillbilly bop speelt. Eigenlijk is Pat Capocci naar voren gekomen als een van Australië's meest gerespecteerde beoefenaars van Rockabilly en Roots-muziek.

Eén iemand die in de Kempen ook steeds een graag geziene gast is geweest. 'Slave To The Beat' of 'Telecaster on A Tightrope', yep de boppers hier aanwezig lusten er wel pap van. Of wat dan gezegd van zijn 'Coast To Coast' en 'Pharaoh of Love'. Nog steeds straffe kost maar we maken ons nu op voor de point final van vanavond. Was het de avond kilheid of de aantrekkingskracht van deze Aussie. Ik zou het niet weten maar de 'Titty Twister' stond afgeladen vol....of was het misschien voor Pat's begeleiders want met de populaire ritme sectie Clark Kennis en Lieven Declerq was het ook voor Capocci hier een schot in de roos.

Van die ene volle 'Titty Twister' naar het overvolle plein voor de 'Open Air' verliep met enkele vallen. Net als gisteren was er ook nu weer geen doorkomen meer aan en dit zelfs met een hoofdzakelijk andere menigte. Meer blues followers zoals de grote afvaardiging van 'Hookrock' en hun Nederlandse collega's van 'Midsummer Buesnight'. Als fotografen kwamen we na het tekenen van enkele logische voorwaarden onze stellingen in te nemen. Opmerkelijk is dat er toch wat kiekjestrekkers aanwezig zijn die hun kinderschoenen nog moeten ontgroeien of gewoon de ongeshreven regels van fotografen gewoon aan hun laars komen te lappen. Zo zouden die van security nog werk kunnen hebben ;-).

Het is al een tijdje geleden dat 'George Thorogood & The Destroyers' nog eens op het vliegtuig stapten richting Lage Landen. 'The Destroyers' dat zijn Billy Blough, Jeff Simon, Buddy Leach en natuurlijk ook Jim Suhler. Uiteraard is hij hier voor zijn laatste album 'The Original' van april 2022.

Bij het betreden van de 'Open Air' is George Thorogood alom aanwezig en is hij klaar om zijn titel als grootmeester van de rock 'n roll hier waar te maken op Poeyelhei. Met de illustere woorden van 'let's have a party' steken George en zijn band dan ook meteen van wal. Met een uitgesponnen 'Who Do You Love' uit 1984 hoeven de die hards hier aanwezig geen verdere aanmoedigingen meer en neemt het rock 'n roll party gevoel de bovenhand. Een zinderde guitarbattle met zijn vaste wingman Jilm Shuler is daarvan het gevolg. De zonnebril wordt al even vlug in de coulissen gekieperd.

Maar eerlijk zijn we niet met z'n allen hier voor de hits als 'Bad To The Bone', 'I Drink Alone' en 'I Really Like Girls'. Nog even met z'n allen een afsluiter en born to be bad alvorens ons op te maken voor morgen zondag. Rock 'n roll pur sang en zo is de moeheid meteen ook verdwenen. Een waar rock 'n roll feestje en dit voor de tweede avond op rij hier op Poeyelhei. Chapeau Sjock.

De grootmeester, hij ken het nog....een feestje bouwen dan. CU tomorrow want dan krijgen we hierom een derde headliner om u tegen te zeggen. Sweet dreams are made for this...

Liefde is...samen een Maeske drinken

Ragtime Rumours terug met Niki


Ook op Sjock kan geluk gevonden worden...

tafel voor 1

hiese daase de Midsummer Bluesnight, maar dan incognito :-)

Chop sj(t)icks...

ja, ja jullie mogen ook op de foto.